ΧΡΗΣΙΜΑΙ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΑΙ ΔΙΑ ΚΑΘΕ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΝ

Ὁ ΕΣΠΕΡΙΝΟΣ τελεῖται: Ἕκαστον Σάββατον καί ἑκάστην παραμονήν τελέσεως Θείας Λειτουργίας εἰς ὅλους τούς ναούς τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως. Ο ΟΡΘΡΟΣ ΚΑΙ Η ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ: Τάς Κυριακάς καί μεγάλας ἑορτάς ὡς καί τάς καθημερινάς ἡμέρας τῆς ἑβδομάδος εἰς την μνήμην τῶν ἑορταζομένων Ἁγίων κ.λπ.

ΟΔΗΓΙΑΙ ΔΙΑ ΤΗΝ ΤΕΛΕΣΙΝ ΒΑΠΤΙΣΕΩΣ

1. Διά τήν τέλεσιν βαπτίσεως οἱ ἐνδιαφερόμενοι πρίν ὁρίσουν τήν ἡμέραν καί τήν ὥραν τελέσεως τοῦ ἱεροῦ Μυστηρίου, δέον ὅπως ἐπικοινωνήσουν μέ τόν ἱερέα τῆς ἐνορίας των. Εἶναι ἀπαραίτητον πρίν ἤ προβοῦν εἰς ἄλλας ἑτοιμασίας, νά εἶναι βέβαιοι ὅτι ὁ ἱερεύς εἶναι ἐλεύθερος τήν ἡμέραν ἐκείνην ἀπό ἄλλας ὑποχρεώσεις καί δεσμεύσεις διά νά τελέσῃ τό μυστήριον τῆς Βαπτίσεως.

2. Ὁ ἀνάδοχος (νονός ἤ νονά) πρέπει νά εἶναι ἄνω τῶν 14 ἐτῶν καί ἀπαραιτήτως χριστιανός Ὀρθόδοξος. Ὁ ἀνάδοχος ἀναλαμβάνει τήν εὐθύνη νά διδάξῃ καί νά κατατοπίσῃ τόν νεοφώτιστον εἰς ὅ,τι ἀφορᾶ τήν ὀρθόδοξον χριστιανικήν πίστιν. Ὁ ἀνάδοχος πρέπει νά γνωρίζη, το Σύμβολον τῆς Πίστεως (τό Πιστεύω) καί νά τό ἀπαγγείλη διά λογαριασμόν τοῦ βαπτιζομένου.

ΔΕΝ ΓΙΝΟΝΤΑΙ ΑΝΑΔΟΧΟΙ

α. Οἱ γονεῖς τοῦ Βαπτιζομένου.

β. Ὁ σύζυγος ἤ ἡ σύζυγος τοῦ Βαπτιζομένου.

γ. Οἱ μή χριστιανοί, οἱ μή βαπτισμένοι ὀρθόδοξοι: (ἐθνικοί, Μωαμεθανοί, Ἰουδαῖοι, κ.λπ.).

δ. Οἱ αἱρετικοί καί σχισματικοί.

ε. Οἱ ἀφορισθέντες.

στ. Οἱ καταδικασθέντες γιά βαρέα ἠθικά παραπτώματα.

ζ. Οἱ μή ἔχοντες συνείδησιν τῶν πράξεών των.

η. Οἱ κληρικοί κάθε βαθμοῦ ἱερωσύνης καί μοναχοί.

θ. Οἱ ἔχοντες μειωμένην ὑπόληψιν.

ι. Οἱ μή μετέχοντες εἰς τήν μυστηριακήν ζωήν τῆς Ἐκκλησίας.

3. Κατά τήν ἡμέραν τῆς βαπτίσεως οἱ γονεῖς πρέπει νά προσκομίσουν εἰς τόν ἱερέα, ὁ ὁποῖος θά τελέσῃ την βάπτισιν:

α. Τήν Ληξιαρχικήν Πρᾶξιν γεννήσεως τοῦ τέκνου των, καί

β. Πιστοποιητικόν τοῦ Θρησκευτικοῦ των γάμου.

4. Τό ὄνομα τοῦ παιδιοῦ πρέπει νά λαμβάνεται εἴτε ἀπό τό ἑορτολόγιον τῆς Ἐκκλησίας μας, εἴτε ἀπό τά ὀνόματα τῆς ἀρχαίας Ἑλληνικῆς Ἱστορίας.

5. Ἡ ἱερά Μητρόπολις μετά τήν τέλεσιν τῆς Βαπτίσεως ἐκδίδει καί παραδίδει εἰς τούς ἐνδιαφερομένους «Πιστοποιητικόν Βαπτίσεως» μέ τήν ὑπογραφήν τοῦ ἱερέως και τήν σφραγίδα τῆς Ἐνορίας. Μόνον τό «Πιστοποιητικόν» τοῦτο εἶναι ἔγκυρον καί γίνεται δεκτόν ὑπό τῶν ἐκκλησιαστικῶν, προξενικῶν καί δημοτικῶν Ἀρχῶν ἐνταῦθα και ἐν Ἑλλάδι.

6. Ἐάν οἱ γονεῖς (ἤ εἷς ἐκ τῶν γονέων) εἶναι Ἕλληνες ὑπήκοοι, δέον ὅπως δηλώσουν τήν βάπτισιν τοῦ τέκνου των (συμφώνως πρός τόν νόμον 344/1976 «περί ληξιαρχικῶν πράξεων») εἰς τήν πλησιεστέραν Ἑλληνικήν Προξενικήν Ἀρχήν ἐντός 90 ἡμερῶν.

ΟΔΗΓΙΑΙ ΔΙΑ ΤΗΝ ΤΕΛΕΣΙΝ ΤΟΥ ΓΑΜΟΥ

1. Διά τήν τέλεσιν τοῦ γάμου οἱ ἐνδιαφερόμενοι πρίν ἤ ὁρίσουν τήν ἡμέραν καί τήν ὥραν τελέσεως τοῦ ἱεροῦ Μυστηρίου, δέον ὅπως ἐπικοινωνήσουν μέ τόν ἱερέα τῆς ἐνορίας. Εἶναι ἀπαραίτητον πρίν ἤ προβοῦν εἰς ἄλλας ἑτοιμασίας νά εἶναι βέβαιοι, ὅτι ὁ ἱερεύς εἶναι ἐλεύθερος τήν ἡμέρα ἐκείνην ἀπό ἄλλας ὑποχρεώσεις καί δεσμεύσεις διά νά τελέσῃ τό μυστήριον τοῦ γάμου.

Γάμοι ΑΠΑΓΟΡΕΥΟΝΤΑΙ νά τελεσθοῦν.

– Ἀπό 12ης Δεκεμβρίου μέχρι τά Χριστούγεννα,

– Τήν παραμονήν τῶν Θεοφανείων,

– Κατά τήν Μεγάλην Τεσσαρακοστήν,

– Τήν περίοδον τοῦ Δεκαπενταυγούστου,

– Τήν 14ην Σεπτεμβρίου,

– Τάς Δεσποτικάς καί Θεομητορικάς ἑορτάς.

2. Διά τήν τέλεσιν ἀπαιτοῦνται τά ἑξῆς Πιστοποιητικά:

α. Πιστοποιητικόν Ἀγαμίας τῶν μελλονύμφων ἐκ τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως ἐκ τῆς ὁποίας προέρχεται ἕκαστος ἐξ αὐτῶν, ὄχι παλαιότερον τῶν ἕξ μηνῶν.

β. Ἐάν ὁ γάμος εἶναι μικτός, τό μή ὀρθόδοξον μέλον ὀφείλει νά προσκομίσῃ πιστοποιητικόν βαπτίσεως ἀπό τήν Ἐκκλησίαν εἰς τήν ὁποίαν ἀνήκει. Γάμος μετά μή χριστιανοῦ ἤ μή ἔχοντος κανονικόν βάπτισμα ἀπαγορεύεται.

γ. Οἱ μέλλοντες νά τελέσουν γάμον δέον νά ὑπογράψουν ἐνώπιον τοῦ ἱερέως δήλωσιν ὅτι δέν ἔχουν συγγένειαν μεταξύ των. Εἰς τήν δήλωσιν δέον νά συνυπογράψουν καί δύο μάρτυρες.

3. Εἰς τό Βέλγιον, τήν Ὁλλανδίαν καί τό Λουξεμβοῦργον θά πρέπει πρό τῆς τελέσεως τοῦ θρησκευτικοῦ γάμου νά τελεσθῆ ἀπαραιτήτως ὁ πολιτικός γάμος συμφώνως πρός τήν ἐπικρατοῦσαν νομοθεσίαν.

4. Ἡ Ἱερά Μητρόπολις μετά τήν τέλεσιν τοῦ γάμου ἐκδίδει καί παραδίδει εἰς τούς ἐνδιαφερομένους «Πιστοποιητικόν Γάμου» μέ τήν ὑπογραφήν τοῦ ἱερέως καί την σφραγίδα τῆς Ἐνορίας. Οἱ ἔχοντες τήν ἑλληνικήν ὑπηκοότητα δέον ὅπως ἔχουν ὑπ’ ὄψιν των, ὅτι αἱ Ἑλληνικαί ἐκκλησιαστικαί, προξενικαί καί δημοτικαί Ἀρχαί ἀναγνωρίζουν ἐν προκειμένῳ μόνον τά πιστοποιητικά τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως, διότι ἡ Ἱερά Μητρόπολις εἶναι ἐκείνη, ἡ ὁποία ἐλέγχει καί διασφαλίζει τήν κανονικότητα καί νομιμότητα τῶν ἐκκλησιαστικῶν Πράξεων, αἱ ὁποῖαι τελοῦνται ἐντός τῶν κανονικῶν αὐτῆς ὁρίων.

5. Οἱ Ἕλληνες ὑπήκοοι οἱ τελέσαντες γάμον δέον να δηλώσουν αὐτόν (συμφώνως πρός τόν νόμο 344/1976 «περί ληξιαρχικῶν πράξεων»), εἰς τήν πλησιεστέραν ἑλληνικήν προξενικήν ἀρχήν, ἐντός 40 ἡμερῶν ἀπό τῆς τελέσεως τοῦ γάμου, παρουσιάζοντες τό «Πιστοποιητικόν Γάμου» τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως.

ΚΗΔΕΙΑΙ

Ἀπαραιτήτως πρό πάσης ἐνεργείας, ΠΡΕΠΕΙ οἱ συγγενεῖς νά εἰδοποιοῦν ἀμέσως τόν Ἱερέα, διά νά τους καθοδηγήσῃ διά τήν πορείαν καί τάς ἐνεργείας πού πρέπει νά ἀκολουθήσουν.

 

ΘΕΙΑ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΚΑΙ ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΙΣ

Ἡ Θεία Κοινωνία εἶναι ἐπιβεβλημένον καθῆκον κάθε χριστιανοῦ, διότι διά τοῦ Μυστηρίου τούτου ἑνούμεθα με τόν Χριστόν καί πρός ἀλλήλους. Πρέπει νά κοινωνοῦμε τακτικά καί ὄχι δύο ἤ τρεῖς φοράς τό ἔτος.

Ἡ Θεία Κοινωνία εἶναι λίαν ὠφέλιμος, δέν πρέπει ὅμως νά γίνεται ἀφορμή νά χάνουμε τήν ὀφειλομένην πρός το Σῶμα καί αἷμα τοῦ Κυρίου τιμήν.

ΔΙΑ ΝΑ ΚΟΙΝΩΝΗΣΩΜΕΝ ΑΞΙΩΣ ΑΠΑΙΤΕΙΤΑΙ:

ΠΙΣΤΙΣ ἀκράδαντος εἰς τόν Σωτῆρα Χριστόν καί εἰς ὅλην τήν Ὀρθόδοξον διδασκαλίαν.

ΤΑΚΤΙΚΟΣ ἐκκλησιασμός καί κατ’ ἰδίαν προσευχή.

Πλήρης ὑποταγή εἰς τήν μητέρα Ἐκκλησίαν, ἐκτός τῆς ὁποίας δέν ὑπάρχει σωτηρία.

ΚΑΘΑΡΟΤΗΣ ΤΗΣ ΣΥΝΕΙΔΗΣΕΩΣ ἀπό πράξεις κακίας, μίσους καί ἀδικίας. Συγχώρησις ὁλόψυχος ὅσων μᾶς ἔβλαψαν, εἰρηνικαί σχέσεις καί ἀγάπη ἀκόμη και πρός τούς ἐχθρούς μας.

ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΙΣ γενική καί εἰλικρινής τῶν ἁμαρτιῶν μας ἐνώπιον Πνευματικοῦ Πατρός.

ΜΝΗΜΟΣΥΝΑ

Τά μνημνόσυνα εἶναι δέησις ἀναπεμπομένη ὑπό τῆς Ἐκκλησίας ὑπέρ ἀναπαύσεως τῶν ψυχῶν τῶν κεκοιμημένων. Εἶναι ἐπιβεβλημένον καθῆκον καί μαρτυρεῖ πίστιν εἰς τήν ἀθανασίαν τῆς ψυχῆς καί ὅτι ἡμεῖς οἱ ζῶντες ἐξακολουθοῦμε νά ἐνθυμούμεθα καί τιμῶμεν τήν μνήμην τῶν προσφιλῶν μας ἀπό τούς ὁποίους ἐχωρίσθημεν προσωρινά διά τοῦ θανάτου.

Ἐπιμνημόσυνες δεήσεις γίνονται κατά τήν τρίτην, ἐνάτην καί τεσσαρακοστήν ἡμέραν ἀπό τοῦ θανάτου. Ἀκόμη δέ τόν τρίτον, ἕκτον, ἔνατον καί δωδέκατον μῆνα. Μετά ταῦτα τακτικῶς κατά τήν ἐπέτειον τοῦ θανάτου και κατά τά τέσσαρα ψυχοσάββατα μετά τῶν ὀνομάτων τῶν λοιπῶν κεκοιμημένων.

ΟΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΓΝΩΡΙΖΟΥΝ ΟΤΙ ΚΑΤΑ

ΤΗΝ ΤΕΛΕΣΙΝ ΤΟΥ ΜΝΗΜΟΣΥΝΟΥ ΑΠΑΙΤΟΥΝΤΑΙ

— ΠΑΡΑΚΟΛΟΥΘΗΣΙΣ τῆς Θείας Λειτουργίας και τοῦ Μνημοσύνου ἀπό ὅλα τά μέλη τῆς οἰκογενείας και τῶν συγγενῶν καί φίλων καί εἰδικῶς προσκαλουμένων.

— ΠΡΟΣΦΟΡΑ ἄρτου καθαροῦ καί οἴνου διά τήν Θείαν Κοινωνίαν.

— ΠΡΟΣΦΟΡΑ λαμπάδων διά τήν Ἁγίαν Τράπεζαν καί ἐλαίου διά τάς κανδήλας.

— ΜΕΤΑΛΗΨΙΣ τῶν μελῶν τῆς οἰκογενείας τοῦ τεθνεῶτος.

ΔΕΝ ΤΕΛΟΥΝΤΑΙ ΜΝΗΜΟΣΥΝΑ

— Τάς Δεσποτικάς καί Θεομητορικάς ἑορτάς.

— Ἀπό τό Σάββατον τοῦ Λαζάρου μέχρι καί τήν Κυριακήν τοῦ Θωμᾶ.

— Ἀπό τήν 25ην Δεκεμβρίου μέχρι καί τήν 6ην Ἰανουαρίου.

— Τήν ἡμέραν τῆς Πεντηκοστῆς καί τήν 15ην Αὐγούστου.

— Ἐπίσης καλόν θά ἦτο νά ἀποφεύγωνται κατά τήν πανήγυριν τοῦ Ναοῦ καί κατά τάς Δεσποτικάς και Θεομητορικάς ἑορτάς, παρεκτός ὁπότε δύνανται να τελεσθοῦν μετά τήν ἀπόλυσιν τῆς Λειτουργίας καί την διανομήν τοῦ Ἀντιδώρου.

Πρέπει νά ἐνθυμούμεθα μέ ἀγάπην καί τιμήν τούς νεκρούς καί νά προσευχώμεθα ὑπέρ τῶν ψυχῶν αὐτῶν.